Schrijver / blogger / dichter Heidi Koren geeft je maandelijks een update over haar ervaringen als yogi bij YogaNoord. Veel leesplezier!

Februari 2020

Achja

Ik kan me nog goed herinneren dat ik een jaar of tien geleden (er was nog geen rimpel op mijn gezicht te vinden) een gesprek met een vriendin had over botox. Ze is een jaar of vijf ouder dan ik ben. Ze wilde eraan. Ik vond het belachelijk.

Ik probeerde me werkelijk te verplaatsen in haar en hoe het zou zijn om ouder te worden maar het lukte niet. De jeugd heeft immers de eeuwigheid, althans dat denkt zij en toen dus ook.

Nu ik zelf ouder word en dat niet langer te ontkennen blijkt, denk ik nog steeds hetzelfde over botox, maar eerlijk gezegd is dat vooral omdat ik niet bijzonder houd van gedoe door vreemden aan mijn lijf. Ik geloof liever in koesteren wat je hebt dan koste wat kost nastreven wat beter kan, mooier, strakker. Ontevredenheid kan je de kop kosten. Inmiddels heb ik wel meer begrip voor de mensen die het wel doen, puur omdat ik begrijp dat de acceptatie van het ouder worden iets vergt dat soms lastig te vinden is.

We kunnen een eind wegblijven van onze eigen sterfelijkheid, bijna een heel leven lang. Zolang we meedraaien, hoeven we er niet over na te denken, althans niet écht. En als het dichterbij komt, kunnen we het nog een tijd verbloemen. Daar hebben we allemaal onze eigen maniertjes voor. Botox, liften, wegzuigen, opspuiten, straktrekken.

Persoonlijk houd ik het liever bij frisse duikjes in de Waal en dagelijkse downfacingdogjes, wandelingen door de Uiterwaarden en ik geloof heilig in het verfrissende effect van een goed dansje in mijn eigen woonkamer.

Ik probeer te aanvaarden waar ik ben. Te koesteren wat achter me ligt en te hopen op een lange weg voor me, maar te accepteren dat het komt zoals het komt. Ik houd ervan me fit te voelen. Yoga helpt me daarbij en toegegeven, ik ben trots als ik mijn veertigplus lijf gemakkelijker weet dubbel te vouwen in de kaars of in de vis dan een twintigjarige schone naast me. Kinderachtig hè.

Maar soms is het ook een geruststellende gedachte. De gedachte dat alles wat er is komt en ook weer gaat, inclusief ikzelf. Ouder worden maakt ook dat ik mij minder druk hoef te maken over zaken waar ik vroeger van door het dak ging. Misschien wel omdat je als je ouder wordt, gaandeweg alles wel eens hebt meegemaakt en dus ook hebt ervaren dat het te overleven valt. Achja, dan ben je dus te oud om nog door te breken als popster, danseres, fotomodel. Lekker rustig. Achja, dan draaien de koppen op straat niet meer om voor jou maar voor je dochter, dat brengt andere zorgen met zich mee. En achja, er komt een tijd dat ik me niet meer makkelijker dubbel zal kunnen vouwen als de jonge deerne naast me. Dan ga ik naar het 55+ clubje om daar lekker weer de jongste te zijn!