Schrijver / blogger / dichter Heidi Koren geeft je maandelijks een update over haar ervaringen als yogi bij YogaNoord. Veel leesplezier!
April 2022
Sterk!
Gisternacht heeft mijn linker ooglid het opgegeven. Ik zag het onmiddellijk toen ik ’s morgens in de spiegel keek. Terwijl buiten de natuur zich opheft naar de zon, de kiemen de grond uit knallen en de takken naar de hemel reiken, heeft mijn linker ooglid de moed laten zakken. Tja.
Ik kan mij nog goed herinneren dat ik voor het eerst hoorde over corrigerende operaties en niet begreep wat al die vrouwen dan als probleem ervoeren in hun ouder wordende lichamen. Ik stelde me lachrimpeltjes voor, bovenarmen met een zwabberend velletje, dat soort dingen en kon me niet voorstellen dat ik daar mijn gezonde lijf voor op de operatietafel zou leggen.
Dat is nog steeds zo, maar ik ben wel milder gestemd als ik aan het velletje van mijn oog trek. Het blijft gewoon zo staan! Het heeft geen eens zin om zich weer terug te plooien bóven mijn oog. Het is een tekort aan collageen. Ja, ja. Ik zie het eerder als zwaartekracht; mijn lijf heeft al die jaren haar best gedaan overeind te blijven, ik begrijp best dat ze het zo nu en dan even laat wezen. Ik doe dat zelf tegenwoordig ook steeds vaker
Waar ik vroeger de hele tijd moest knallen en presteren, hoor ik mijzelf tegenwoordig regelmatig denken; lamaffzittu, en dat doet me goed!
Als het in de kern maar goed zit, kan ik geloof ik een boel aan en een boel láten. Op die kern ben ik zuinig. Het belang daarvan is mij door de jaren heen wel duidelijk geworden. Tegenwoordig ontvlucht ik geregeld mijn eigen werk en huis om langs de Waal te struinen, zet mijn telefoon uit om mij op één ding tegelijk te kunnen concentreren en heb er lol aan om op onnozele momentjes even mijn ene voet achter de kuit van het andere been te haken, zodat ik op één voet sta. Dan recht ik mijn rug (schouders laag), trek mijn bekkenbodemspier in en probeer diep door te ademen. Het is een bezigheidsspelletje geworden dat ik regelmatig even speel; in de rij voor de kassa, bij de bushalte, tijdens het koken.
Met een sterke kern (lees; core) voel ik mij toch krachtig. Oók als bepaalde andere lichaamsdelen van ellende de moed laten zakken.