Schrijver / blogger / dichter Heidi Koren geeft je maandelijks een update over haar ervaringen als yogi bij YogaNoord. Veel leesplezier!

Augustus 2019

Vakantie

We zitten in een prachtige boerderij in Drenthe. Mijn familie en ik. De liefde is voor het eerst mee en ook al heeft hij iedereen al eens ontmoet, het is toch een beetje spannend.

Op zondagmorgen word ik jarig wakker. We eten taart en drinken koffie. Er zijn cadeaus die ik uitpak terwijl er paarden in de wei lopen, honden aan mijn voeten liggen, poezen miauwen, kinderen zingen, de zon volop jubelt. Het leven lacht mij toe.

Als ieder na de koffie zijn eigen plan trekt (om het hoekje op de ukelele tokkelen, paarden poetsen, boek lezen, barbecue voorbereiden) spreid ik even mijn yogamatje op het gras en begin de zon te groeten. Ik doe het langzaam. Gisteravond hebben we de wijnvoorraad van de boerin ontdekt. Als ik voorover hang, valt me op hoe het vel van mijn bovenbenen losjes over mijn botten lijkt te liggen. Losser dan gisteren? Ik prik er eens in. Het deukje veert niet zo eenvoudig terug als toen ik nog drieënveertig was, lijkt wel. Ik prik nog eens. Ja inderdaad, de deukjes blijven vandaag wat eigenwijzer staan dan gisteren. Flauw. Bij het tandenpoetsen vanmorgen was me ook al opgevallen dat er een nieuw lijntje over mijn wang probeerde te kruipen. Mijn schoonzus zei in de wandelgangen dat ze een nieuw crèmepje voor me zou bestellen. Ze zal het lijntje ook wel hebben gezien. De aftakeling is duidelijk in gang gezet. Ik zucht, kom overeind en doe nog vijf zonnegroetjes voor ik door ga naar de kaars. De kaars vind ik prettig. Op de een of andere manier ontlast de houding mijn rug en is het prettig voor mijn schouders. Ik laat mijn voeten met gesterkte benen naar de grond komen en blijf dubbelgeklapt even liggen. De vogels fluiten. Ik adem diep door. Ik ben víerenveertig. Twee dubbelgeklapte lijntjes eigenlijk, die vieren.

Mijn grote broer komt aanlopen en blijft naast me staan. Ik herken hem aan zijn hardloopschoenen. ‘Wat ben jij soepel zeg,’ zegt hij. Ik grinnik. Klopt. Ik ben best soepel ja. Vierenveertig. Twee dubbelgeklapte lijntjes, meer is het niet. Mooi getal eigenlijk.